Mei 2011, Van Perigueux naar Mont-de-Marsan 240 km

3/5 Perigueux - Mussidan 42 km, wisselend bewolkt, droog 22 graden

Het is niet te geloven waar we nu weer terecht zijn gekomen! Een prachtige gîte bij een 17e eeuws huis in Mussidan, beheerd door een nederlands stel. Hoe dat zo komt?
Vandaag zijn we rond 12.30 uur begonnen aan een fietsavontuur vanuit Perigueux (naast kleine voetblessures wilden we wat kilometers maken om in de zomer de laatste 200 km. naar de Spaanse grens te kunnen wandelen...) via St. Astier, Douzillac naar Mussidan. In Frankrijk fietsen is echter toch even iets anders dan in Nederland. Naast behoorlijk wat heuvels zijn er automobilisten die je het liefst van je sokken willen rijden. Het ging echter super, niet teveel wind tegen en redelijke temperaturen. Tegen vieren waren we in Mussidan bij het Office du Tourisme. Ja, er waren nog 2 plaatsen vrij in de plaatselijke Refuge Municipal. Sandrine van het Office du Tourimse belde voor alle zekerheid even op voordat we naar Place Victor Hugo togen. Helaas, net voor onze neuzen werden de laatste plekken op de slaapzaal door andere pelgrims weggekaapt. Gelukkig was er nog de Presbytère…..maar die was afwezig. De voicemail nog ingesproken maar geen reactie teruggekregen.
Dus weer terug naar het Office du Tourisme. Sandrine deed erg haar best maar bij de Chambres d’hôte werd niet opgenomen. Omdat we niet naar de volgende Refuge wilden fietsen (24 km verderop) werd er uiteindelijk een kamer besproken bij het plaatselijke Hotel du Midi. Merci Sandrine et bonne journée. Op weg naar het hotel toch maar even langs het leuke Chambres d’hôte gereden, je weet immers nooit…….En jawel, een warmer welkom hebben we zelden gehad…. hoewel, die maken we eigenlijk doorlopend mee in dit mooie land of het nu in een refuge is, bij mensen thuis of in een klooster.
Geweldig, de pelgrimsfeer weer helemaal te pakken!

Bonne Route,


4/5 Mussidan – Pellegrue 52 km, zonnig en lekker warm

Een bekend motto luidt ‘soms zit het mee, soms zit het tegen’ en dit viel vandaag behoorlijk in ons nadeel uit. Ondanks het vooraf opgestoken kaarsje in de kathedraal van Perigueux werden we door ‘domme’ pech getroffen. Na een heerlijk hollands ontbijt ging de tocht voorspoedig via St. Gery richting Fraisse (gehucht met enkele huizen….). Helaas, een lekke band bij Cunie. De meegenomen fietslijm plakte nauwelijks waardoor de band toch weer langzaam leegliep. Omdat de eerste grotere plaats ongeveer 15 km. verder lag besloten we toch maar om door te rijden en regelmatig onderweg de band op te pompen. De eerste pompstop was bij een mooi Mariabeeldje. Onder haar ogen brak ik het ventiel van de band af waardoor we genoodzaakt waren om verder te wandelen. Na 15 km en enkele uren later kwamen we aan in Le Fleix. Het was echter middag en de auto garage was gesloten. Na de lunch duurde het nog ongeveer 1 uur voordat de eigenaar zo vriendelijk was om Cunie en haar lekke band mee te nemen naar een ‘reparateur du velo’ ergens op een afgelegen industrieterreintje. Laat in de middag konden we onze tocht voortzetten via St. Foy la Grande naar het mooie plaatsje Pellegrue. In de Refuge Municipal vonden we een bed (gratuit maar of je wel een Donativo wilde doen, naturellement 10 euros). Hier weer de eerste Perrier Menthe en een demi-pression genuttigd, heerlijk!
Omdat we vandaag door de vignobles de Bergerac zijn gefietst hebben we natuurlijk een vin rouge de Bergerac (eerder licht dan vol, eerder fruitig dan gekruid) soldaat gemaakt en heerlijk geslapen. Het leed is al weer geleden…….

A demain,

5/5 Pellegrue – Roquefort 110 km, onbewolkt, erg warm 28 graden

Ja, je leest het goed, maar liefst 110 km. Vanmorgen al vroeg vertrokken, net na 8 uur. Afscheid genomen van onze mede pelgrim Michel met al zijn blaren en (wandel)problemen. Of hij Santiago nog gaat halen?
Via St. Ferme en Coutures naar La Reole gefietst. Veel heuvels, soms te zwaar dus daar gewoon afgestapt en wat gewandeld. In het mooie oude stadje La Reole hebben we de kerk bezichtigd en koffie gedronken (onze traditionele chaussons aux pommes moesten we nog even uitstellen omdat er geen bakker te bekennen was…). De Garonne overgestoken en via Savignac, Aillas, Mitton, Cauvignac naar Lerm-et-Musset gereden waar we al vroeg in de middag aankwamen. Onderweg enkele pelgrims ontmoet, sommigen bereid tot een praatje, anderen haastig en graag alleen. De heuvels worden molshopen, de wegen zijn rechte linten door eindeloze beboste gebieden voor de houtproductie..Les Landes!
We fietsen dapper door richting Roquefort ondanks de zadelpijn. Hoeveel km. nog….we weten het niet, het staat niet op de richtingwijzers en ook niet vermeld op onze kaarten.
Maar aan alles komt een eind en rond 17 uur fietsen we Roquefort binnen, op weg naar de kaas?? (nee, nergens te vinden, haha). We slapen weer in een Refuge Municipal, prima plek, veel faciliteiten, licht en schoon. Even kennisgemaakt met een andere pelgrim, Vincent, die we de komende dag nog meer zullen tegenkomen.
’s Avonds in het Café de la Paix een Menu Compostella genuttigd, lekker op een terras bij de ondergaande zon…..”leven als een god (Schot?) in Frankrijk”.
Om 22 uur toch pelgrim bedtijd want Vincent moest om 6 uur weer op. Wij kunnen iets later op, morgen de laatste korte fietstocht naar Mont-de-Marsan, ons eindpunt.

6/5 Roquefort – Mont-de-Marsan 37 km, zonnig en warm

Na een stevig ontbijt met heerlijke pain de chocolat reden we rond 08.15 uur weg uit Roquefort. Vandaag weer onze Voie de Vezelay kunnen volgen via Corblue naar Bostens waar in een prachtig oud kerkje een Halte Pelerin was. Vincent stond al klaar met de koffie…..Daarna naar Gaillières voor een uitgebreidere pauze om vervolgens via Bougue en een rechtlijnig fietspad naar ons einddoel Mont-de-Marsan te peddelen. We waren er al vroeg en hebben eerst in de superette de sleutels gehaald voor de Refuge. Daarna een stadswandeling gemaakt door het oude centrum, het musee Despiau-Wlerick bezocht, een kaarsje opgestoken in de Eglise de la Madeleine, geluierd aan de oevers van de Le Midou en nog wat gelezen in de tuin van de Refuge waar Vincent inmiddels ook gearriveerd was.
Jammer dat aan alles een eind komt maar in de zomer komen we terug om het laatste stuk naar de Spaanse grens te wandelen!