La Isla naar Berducedo, 179 km

4 juli La Isla naar Villaviciosa, 22 km. Zonnige perioden, 20 graden

We waren warempel als eerste wakker, als eerste op en als eerste aan de wandel. Onze, veelal jongere, mede peregrinos sliepen vandaag uit (lagen ook later op bed).
Vanuit de albergue volgden we de flechas amarillas richting Colunga via een alternatieve route zodat we niet eerst naar de hoofdweg hoefden terug te lopen om de camino op te pikken. We passeerden tal van kleine gehuchten (zoals Conlledo, Pernus, La Llera, Priesca, La Vega en die zijn dus ook echt klein) en slingerden een paar keer om de snelweg heen. Sebrayo was de eerste echte halte met een albergue maar was verder een gat van niks, dus rugzakken weer omgehangen en richting Villaviciosa gegaan. Al reeds in de vroege jaartelling bekend en bewoond door Romeinen. Een oude plaats met een traag stromende rivier delta. In de plaats ingecheckt bij Hotel Carlos en een lekkere comida = lunch genoten. Door de fles witte wijn (14,5%) en de slechte nachtrust in La Isla hebben we samen met de Spanjaarden een siësta gehouden. 's Avonds nog wat door het oude stadje gewandeld maar veel valt daar doordeweek voor de gemiddelde pelgrim niet te doen.
Woord van de dag: espera = wachten
Hasta manana

5 juli Villaviciosa naar Pola de Siero, 27 km. Zonnige perioden, 21 graden.

Na een meer dan voortreffelijke nachtrust en ontbijt gaan we vandaag echt de Camino del Norte verlaten en ons richten op de Camino Primitivo. Eerst afscheid genomen van 2 Duitse meisjes die we sinds Llanes regelmatig tegenkwamen...."buen camino, ultreia en vielleicht bis im Santiago!" In Casquita, na 4 km wandelen, scheidden de camino-wegen. We gaan het binnenland in naar de bergen van Asturia. We zijn er genoeg voor gewaarschuwd. Het was een mooie wandeling met al de eerste steile hellingen als voorbodes......Na het beklimmen van de Alto de la Campa hebben we uitgebreid de tijd genomen voor onze koffie om bij te komen van de inspanning. Daarna een lange afdaling naar het plaatsje La Vega de Sariego met vergezichten op de bergen die nog staan te wachten....
In La Vega kennis gemaakt met een Zweedse. Zij was met de bus gekomen maar had te veel klachten in haar rug om verder te wandelen. Samen besloten om naar het volgende plaatsje Pola de Siera te gaan (8 km verder) met de bus en daar te overnachten in de nieuwe albergue. De bushalte was een kilometer verder en volgens de horario moest er een bus komen rond 13.30 uur. Maar hoe we de weg ook aftuurden en schietgebedjes prevelden ( "Wij zijn toch goede peregrinos geweest?!") ....er kwam geen bus. De enige bus was er al rond 13.00 uur en de chauffeur zwaaide vrolijk en reed lekker door.....
Uiteindelijk rond 14.30 uur onze duim opgestoken en warempel......een vrouw stopte en liet ons instappen. Ze had zelf de Camino met haar school (volwassenen onderwijs) al eens (in stukken van zo'n 150km) gewandeld en hoewel ze niet in Polade Siero moest zijn bracht ze ons er toch naar toe....een engel! Gracias....met kusjes afscheid van haar genomen toen ze ons had afgezet op de stoep bij de nieuwe albergue. En inderdaad, wat een schone albergue.....die zijn we maar zelden tegengekomen. Pola de Siero is zelf een klein provinciestadje waar weinig te beleven valt. Vanavond maar kijken of we hier weer aan een menu de peregrinos kunnen komen. Onze hospitaleros heeft uitgebreid de route naar Santiago doorgenomen en op de gevaren en alternatieve routes gewezen.
Tijdens het eten vanavond zijn we uitgebreid bijgepraat over de traditie van de cider, het inschenken van de cider en het drinken hiervan. Verder wist een Spanjaard ons het een en ander te vertellen over de komende routes: zwaar, let op de weersomstandigheden en let op voor de wilde dieren (slangen, wilde zwijnen, beren, arenden enz......; overigens....de laatste dagen al enkele slangen zien liggen, gelukkig geen levenden!).
Woord van de dag: cana de limon = pilsje met alcoholvrij citroenbier

6 juli Pola de Siero naar Oviedo, 20 km. Zonnige perioden, 24 graden

Het begin van de wandeling was nog aangenaam; een rustig golvend pad langs El Berron naar het Palacio de Meres met een mooie kerk, die tot onze verrassing nog open was ook! Daarna begon de ellende....via de voorsteden Granda en Colloto werden we naar het centrum van Oviedo geleid langs ellenlange industrieterreinen en garagebedrijven. Niet echt genieten dus.
Maar het centrum van Oviedo vergoedde veel.....een prachtige kathedraal en een mooi oud authentiek centrum met mooie huizen, leuke straatjes en pleinen. Verder een uitgebreid aanbod van moderne winkels, restaurantjes, sidreria en tapasbarretjes.
We hebben vandaag een kamer in pension Peregrina, hoe toepasselijk.
Woord van de dag:

7 juli Oviedo naar Grado, 25 km. Wisselend bewolkt met buien, 23 graden

Om de voeten van Cunie te sparen en snel uit Oviedo te komen zonder de buitenwijken e.d. door te hoeven ploegen (zie gisteren) vertrokken we vanmorgen met lijn 16 vanaf Plaza America naar het eerste gehuchtje buiten Oviedo, halte Llanpaxuga, zo'n 4 km verder. De halte was bij een kapelletje gewijd aan Santa Carmen, waar we niet in konden maar er was wel een luikje in de muur met een stempel (=sello).
Voordat we gingen stappen eerst ontbeten op een bankje met een mooi zicht op de vallei. Het pad ging vandaag over heuvels en dus ook door dalen met gehuchten en verspreid gelegen boerderijen met altijd jonge katjes die snel voor je voeten wegspringen. Onderweg ook mooie vergezichten over het langgerekte dal van Oviedo en de bergen erachter. Die krijgen we de komende dagen nog voor onze kiezen. Na onze lange koffiepauze in Premono (zie foto van de kleine bar met 2 tafeltjes en 4 stoelen en het oude vrouwtje) sloeg het weer om. Was het eerst wisselend bewolkt tot zonnig nu kwam de bewolking en werden de bergen in nevelen gehuld. De miezer ging uiteindelijk over in gestage regen.....We hebben nog even geschuild in Penaflor (2 km. voor Grado) maar uiteindelijk toch maar de poncho aangetrokken (zie de foto). Aldus zijn we Grado binnengelopen....veel lelijkere steden zijn er waarschijnlijk niet in Spanje. Wat een troosteloze toestand en zeker in de regen!
Allereerst een onderkomen gezocht (er is geen albergue) en gevonden in Hotel Autobar voor een - niet zo'n speciaal - pelgrimtarief. Daarna lekker gegeten, comida (=lunch), in de binnenstad en verder de gewone pelgrimdingen gedaan: sokken en onderbroeken gewassen, boodschapje doen en voor de zekerheid de bus gecheckt richting Salas (mocht het morgen pijpenstelen regenen).
Woord van de dag (=palabra del dia): gatito = jong poesje
A Luego!

8 juli Grado naar Salas, 23 km. In de ochtend bewolkt, in de middag zonnige perioden, 24 graden

Wat een prachtige wandeling vandaag. Vanuit Grado was het meteen flink klimmen richting Villapanada. De route ging via kleine modderige bergpaadjes (door de regen van gisteren), langs heldere, snelstromende bergriviertjes met oude romaanse bruggen en door - in de tijd achtergebleven - bergdorpjes met 'horreos' waar de maiskolven en knoflook te drogen hingen. Via de gehuchten El Fresno en San Marcelo bereikten we Cornellana waar we uitgebreid de tijd namen voor ons ontbijt (met Spaans chorizobrood). Hier ook het klooster San Salvador de Cornellana bezichtigd uit de 11e eeuw, nu alleen nog een ruïne met een albergue. Van daaruit via een rustig golvend pad naar het mooie bergdorpje Salas waar we een plaatsje hebben in de albergue. Eerst lekker een menu de peregrinos gegeten in een zeer luxe restaurant voor slechts 9,50 euro met wijn en water!; veel pelgrims kwamen op dit idee want het stroomde lekker vol met mensen die we onderweg tegengekomen waren. Toen we terugkwamen in de albergue zat het aardig vol met veelal jonge Spaanse pelgrims.
Erg druk dus.
Hoewel de route mooi was zag je ook duidelijk de invloed van menselijk handelen waar natuurlijk nauwelijks aan te ontkomen is. Op de berghellingen tientallen windmolens (niet die waar Don Quichote tegen vocht....) en helaas was er veel natuur vernield voor de aanleg van een nieuwe tolweg. Door de economische crisis was dit stopgezet zodat je half afgegraafde berghellingen zag en enorme betonnen pilaren die als steun moesten dienen voor de snelweg over een vallei heen. Ze stonden nu als staanders van tientallen meters hoog en dienden eigenlijk nergens meer voor........voorlopig dus.
Het wandelen gaat prima, we schieten goed op en kijken vol verwachting uit naar de komende dagen met de bergtoppen tot boven de 1100 meter! Morgen naar Tineo gaan we al van 250 naar ruim 700 meter.
Woord van de dag: barro = modder.
Hasta manana

9 juli Salas naar Campiello, 33 km. Wisselend bewolkt, soms mist, 15-20 graden.

Na een onrustige nacht, weer teveel snurkende mensen op 1 kamer, stonden we om 7.00 uur al buiten. Na een ontbijt in bar-restaurant Uruguay zijn we met jassen aan begonnen aan de klim naar Tineo. Dat was ons oorspronkelijke doel van vandaag. De eerste 7 km moesten we een kleine 600 meter stijgen (stijging van 8-9%); maar dat ging a.h.w. geruisloos, slechts een paar keer ging het zo steil dat we op adem moesten komen. Maar zoals gezegd, na een kleine 2 uur waren we 8 km verder en in La Espina waar we aan de koffie konden.
Verder ging de route over paden en weggetjes, langs landerijen en gehuchten. In El Pedegral zagen we een bloedspoor....toen we in stal binnenkeken zaten we daar een lam (= codero) gevild worden, voor ons als stadsmensen een hele belevenis.
Net voor Tineo troffen we 2 peregrino's (Christoffel uit Polen met Raquel uit Spanje) die ons, weer eens, wezen op de alternatieve route over de bergen. We hadden daar al eerder over gehoord, Route Hospitalos, in Pola de Siero en we denken er dan ook serieus over die te bewandelen i.p.v. de Route Pola Allande (2 cols...). Omdat we al redelijk vroeg in Tineo waren besloten we verder te lopen naar Campiello, 12 km verder, en dus nog 3 uur te gaan. Na lunch in Tineo zijn we weer bergopwaarts gegaan naar de Alto de Piedratecha. De berg (Monte Navarriego) was in nevelen gehuld, dus helaas weer geen vergezichten. Sterker nog, we waanden ons alleen op de wereld! Na de berg volgde het bos en hebben we zelfs een omweg gemaakt naar het klooster van Monasterio Santa Maria la Real de Obona (ruïnes). Daarna volgden de laatste 4 kilometers en die waren erg taai, vooral voor René. Maar in de albergue in Campiello vonden we al onze peregrino-amigos weer terug: 2 Koreanen, de Pool, de Duits
Spaanse (of Spaans Duitse) en de 2 Spaanse fietsers uit de albergue in Salas. Met z'n allen gegeten wat onze hospitalera had gekookt, heerlijk.....een goede maaltijd in goed gezelschap!
Woord van de dag: niebla = nevel/mist
Hasta manana.

10 juli Campiello naar Berducedo, 29 km. In de ochtend mist/bewolking en koude regen, in de middag zonnige perioden 15-18 graden

Vandaag de Koninginne etappe over de bergen naar het hart van Asturias. De wandeling waar we naar uitgekeken hadden vanwege de prachtige vergezichten over dalen en bergen, duizelingwekkende afgronden en hoge toppen. Maar helaas......in de ochtend vertrokken we met mist, bewolking en regen. We hebben nog overwogen met een taxi te gaan, zeker omdat de plaatselijke bevolking ons afraadde om de Ruta Hospitales (route langs vroegere opvangcentra uit de Middeleeuwen om de pelgrims te verzorgen) te wandelen met alle niebla.....gevaarlijk, nat en kans op verdwalen. Maar na beraad met andere pelgrims besloten we bij ons plan te blijven en vertrokken we, na een goed ontbijt van goudbruin - in boter gebakken- brood (tostadas), rond 08.30 uur. Tijdens de ochtend werden we inderdaad de mist ingezogen en gegeseld door een koude wind die de miezer en regen in ons gezicht joeg......maar gelukkig was de markering van de route goed zichtbaar en schoten we prima op! De wandeling ging van ongeveer 600 meter hoogte naar de Puerto de Palo (1146 meter) langs een aantal vroegere peregrino albergues o.a. Hospital de Fonfaraon.
Rond 13.00 uur hadden we er al 18 km opzitten en waren we boven op de top!! Door de dichte mist hadden we geen last van hoogtevrees wat een voordeel was en werden we dus ook niet ontmoedigd door de lange stijgende paden vol rotsen en stenen . Boven op de top een klein wonder....de mist trok op en zowaar begon de zon te schijnen waardoor we beloond werden met een prachtig uitzicht en een blik op wilde paarden. Schitterend! Bij de afdaling (jassen inmiddels uit en zonnebrillen op) zagen we een zwerm roofvolgels vanuit de rotsen langzaam boven ons zweven, zo prachtig....Via het gehuchtje Montefurado bereikten we Lago waar eindelijk een barretje was en we ons eerste kopje koffie en pilsje konden drinken. Daarna via een snelle wandeling door de bossen in gezelschap van enkele jongere pelgrims uit Portugal, Spanje en Polen bereikten we rond 16.30 uur ons einddoel, Berducedo. Een klein berggehuchtje met 2 albergues en 2 barretjes. De eerste albergue zat al vol zodat we naar de privé albergue zijn gegaan. Bij het barretje wat inkopen gedaan om te koken en voor het ontbijt.
Morgen een relatief korte etappe naar Grandas de Salime maar wel met flinke hoogteverschillen. Als het weer nu ook nog meewerkt!
Woord van de dag: kiezel = guijarro (die Cunie maar bleef wegschoppen voor de Franse pelgrim uit Pela de Siero)